MUSTAFA GÖKTAŞ

Bir önceki masalın yazımında eksiklik var mı diye internetten araştırma yaparken, nutukçu öğretmenler hakkında başka bir La Fontaine masalı ile karşılaştım. Okuyanların algılarına haksızlık etmemek için, masala ilişkin kısa yorumumu sona bırakıyorum.

ÖĞRENCİ, UKALA ÖĞRETMEN VE BAHÇE SAHİBİ

Öğrenci olduğu belli çocuğun biri

Bir yandan yaşının küçüklüğü gereği

Öte yandan ukala hocaların da,

Çocukların akıllarını bozmakta

Birebir olmalarından ötürü,

İki katlı sersem iki katlı haşarı,

Girip bir komşusunun bahçesine

Çiçekleri, meyveleri yolar dururmuş.

Bu komşuya, sonbaharda, Pomona Tanrıça

En güzellerini verirmiş meyvelerin.

Her mevsimi ayır güzelmiş bahçenin;

İlkbaharda da Flora

En güzel renklerini dökermiş oraya.

Adam öğrenciyi görmüş bahçede bir gün.

Seninki çıkmış bir meyve ağacına hoyratça,

Yoluyormuş tomurcukları bile

O canım, o nazlı umutlarını

O bolluk müjdecilerini bahçenin.

Daları da kırmaya başlayınca

Bahçe sahibi bir adam yollamış okula

Gelsin de görsün diye öğretmen.

Hazret bir sürü çocukla gelmez mi?

İlkinden beterleriyle dolmuş bahçe.

Ukala işi ciddiye almış aklınca;

Zararı büsbütün arttırmış getirmekle

İyi eğitilmemiş bir haylaz sürüsünü.

Neden mi yapmış bunu? Çünkü

Vereceği cezanın bir ibret olması gerekirmiş,

Bütün öğrencilerin ömürleri boyunca

Hatırlamalıymış verecek olduğu dersi

Bunun üzerine Vergilius’tan Cicero’dan

Bir şeyler okumuş bilgilik sata sata.

Çektiği nutuk o kadar uzun sürmüş ki

Bahçenin altı üste gelmiş bu arada.

Nefret ederim nutuklardan

Yersiz ve tükenmez oldukları zaman.

Öğrencilerden beter bir şey varsa dünyada

O da ukala öğretmendir bence.

Hiç komşum olmasın daha iyi

Bu ikisinden biri komşum olacaksa.

La Fontaine, Masallar
Çeviren: Sabahattin Eyüboğlu

Bu masalı da okuduktan sonra, aklıma Kayhan Hocanın 4. KZE Eğitimi sertifika töreninde söyledikleri geldi. “Biz öğretmenlerimizi bize öğrettikleri ile değil bıraktıkları duygularla hatırlıyoruz.” La Fontaine’nin öğretmeninin onu vaazlardan bezdirdiğini ve onda ne kadar kötü duygular bıraktığını gördükçe, daha önce öğrencilerime attığım nutukları hatırlayıp irkildim. Acaba ben de öğrencilermin biri ya da birkaçında benzer bir bezginlik yaratıp, onlardan bir Türk La Fontaine’i yaratmış olabilir miyim? Umarım zaman şüphelerimi haksız çıkarır.

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...